Bardzo długo starałam się coś zrobić ze swoimi porankami, a tak naprawdę, to ze wstawaniem. Tak, jestem śpiochem, muszę to przyznać, ale też nie podobały mi się nigdy dni rozpoczęte o godzinie 11:00. Mam wtedy poczucie, że połowa dnia już za mną i w sumie nie za bardzo wiem co dalej robić. Też tak macie? Inna sprawa to taka, że czasami nie byłam w stanie zejść z łóżka o 6 czy 7, po prostu nie dałam rady otworzyć oczu. Gdy, w końcu, raz na jakiś czas udało mi się wstać wcześniej, to naprawdę było coś. Ciche poranki, gdzie chłodny wiatr owiewa twarz i wszystko dopiero budzi się do życia. Ptaki głośniej śpiewają tylko nad ranem.
